Το μέρος αυτό, στο οροπέδιο της Τήνου, περιφράχθηκε πριν 4 χρόνια και φυτεύτηκε πριν 3,5 χρόνια. Βασικά, αμπέλια αλλά και οπωροφόρα...
Το
μέρος αυτό, στο οροπέδιο της Τήνου, περιφράχθηκε πριν 4 χρόνια και
φυτεύτηκε πριν 3,5 χρόνια. Βασικά, αμπέλια αλλά και οπωροφόρα δέντρα,
από καρυδιές και καστανιές, μέχρι πορτοκαλιές, στα πιο απάνεμα και ζεστά
σημεία του – το μέρος έχει, αποδεικνύεται, πολλά μικροκλίματα.
Η
περίφραξη, δυστυχώς απαραίτητη, με την μάστιγα των αδέσποτων κατσικιών
να συνεχίζει την καταστροφική υποβάθμιση του νησιού… Ωστόσο, οι
βελανιδιές που μπήκαν σαν …βελανίδια τον Φεβρουάριο του 2007, έχουν
φανεί, και με 2-3 ποτίσματα τον Αύγουστο πέταξαν και νέα βλάστηση.
Αυτό που, ανακάλυψα ευδοκιμεί, από τα δασικά, ακόμα και σε δύσκολα και ξάνεμα μέρη, είναι η αριά (quercus ilex), που και αυτή φυτεύτηκε από σπόρο. Οι φίδες (άρκευθοι – juniperus phoenicis) επίσης τα καταφέρνουν μια χαρά (και οι ελιές επίσης, αν και προτιμούν τα μέρη που είναι σχετικά προστατευμένα)
Τα πεύκα δεν είναι αναγκαστικά μέρος αυτού που λέμε «Τηνιακό τοπίο», αλλά αυτά τα μάζεψα σαν σπόρια από κουκουνάρια στην Νότια Κρήτη, κοντά στην Μονή Κουδουμά, με θέα το Λιβυκό Πέλαγος (και είναι «πεύκη τραχεία»). Τα κυπαρίσσια είναι επίσης από την Νότια Κρήτη, από το όρος Κόφινα στα Αστερούσια Όρη, αυτοφυή σε ένα από τα τελευταία Μινωικά λατρευτικά κέντρα των Ετεοκρητών, που και αυτοί κατέφυγαν στα βουνά τους προσπαθώντας να γλυτώσουν από τους επήλυδες Δωριείς.
Τα πρώτα αμπέλια, έβγαλαν σταφύλια… Κουμαριάνα, μαύρα ποταμίσια και syrah. Το syrah μοιάζει με το κουμαριανό, είναι πιο γλυκό, με λεπτότερη φλούδα, μικρότερο κουκούτσι και πιο έντονο κόκκινο-βυσσινί χυμό. Οι βλαστοί του είναι λιγότερο δημοφιλείς με τα κουνέλια από ότι το κουμαριανό. Το μέρος πρέπει να κάνει καλά σταφύλια, όλοι οι παλιοί μου το επιβεβαιώνουν, και όλα τα χωράφια είχαν αμπέλια, και έχουν ακόμα πατητήρια…
Αυτό που, ανακάλυψα ευδοκιμεί, από τα δασικά, ακόμα και σε δύσκολα και ξάνεμα μέρη, είναι η αριά (quercus ilex), που και αυτή φυτεύτηκε από σπόρο. Οι φίδες (άρκευθοι – juniperus phoenicis) επίσης τα καταφέρνουν μια χαρά (και οι ελιές επίσης, αν και προτιμούν τα μέρη που είναι σχετικά προστατευμένα)
Τα πεύκα δεν είναι αναγκαστικά μέρος αυτού που λέμε «Τηνιακό τοπίο», αλλά αυτά τα μάζεψα σαν σπόρια από κουκουνάρια στην Νότια Κρήτη, κοντά στην Μονή Κουδουμά, με θέα το Λιβυκό Πέλαγος (και είναι «πεύκη τραχεία»). Τα κυπαρίσσια είναι επίσης από την Νότια Κρήτη, από το όρος Κόφινα στα Αστερούσια Όρη, αυτοφυή σε ένα από τα τελευταία Μινωικά λατρευτικά κέντρα των Ετεοκρητών, που και αυτοί κατέφυγαν στα βουνά τους προσπαθώντας να γλυτώσουν από τους επήλυδες Δωριείς.
Τα πρώτα αμπέλια, έβγαλαν σταφύλια… Κουμαριάνα, μαύρα ποταμίσια και syrah. Το syrah μοιάζει με το κουμαριανό, είναι πιο γλυκό, με λεπτότερη φλούδα, μικρότερο κουκούτσι και πιο έντονο κόκκινο-βυσσινί χυμό. Οι βλαστοί του είναι λιγότερο δημοφιλείς με τα κουνέλια από ότι το κουμαριανό. Το μέρος πρέπει να κάνει καλά σταφύλια, όλοι οι παλιοί μου το επιβεβαιώνουν, και όλα τα χωράφια είχαν αμπέλια, και έχουν ακόμα πατητήρια…
Τα
δενδρολίβανα είναι μεγαλείο αυτή την περίοδο, το μόνο ανθισμένο φυτό. Η
επαναφορά ενός τοπίου θέλει χρόνο και υπομονή… Μερικοί το θεωρούν
«πολυτέλεια», εγώ το θεωρώ υπαρξιακή επιβεβαίωση.
