Page Nav

HIDE

Grid

GRID_STYLE

Pages

Classic Header

{fbt_classic_header}

Breaking News

latest

Η σημασία του αντιφασιστικού κινήματος... Γράφει ο Πέτρος Κουσουνάδης

Φασισμός, με την πρωταρχική σημασία της λέξης, είναι  το αυταρχικό εθνικιστικό κίνημα που θέτει το έθνος, το οποίο ορίζει βάσει αποκλει...


Φασισμός, με την πρωταρχική σημασία της λέξης, είναι το αυταρχικό εθνικιστικό κίνημα που θέτει το έθνος, το οποίο ορίζει βάσει αποκλειστικών βιολογικών ή/και πολιτιστικών και ιστορικών κριτηρίων, υπεράνω κάθε άλλης αξίας. Ο φασισμός προτείνει έναν απολυταρχικό τρόπο διακυβέρνησης από έναν συγκεκριμένο αρχηγό, ο οποίος θα παρακάμψει τις ταξικές διαφορές και θα συνενώσει όλο το «ανώτερο» έθνος, με απώτερο σκοπό αυτό να κυριαρχήσει στα υπόλοιπα «κατώτερα» έθνη και φυλές. Είναι ολοφάνερο ότι οι έννοιες φασισμός και δημοκρατία είναι αντίθετες σε τέτοιο βαθμό που οτιδήποτε αντιδημοκρατικό, βίαιο και απολυταρχικό προσδιορίζεται τελικά ως φασιστικό.
                Υπό αυτή την έννοια φασισμός σημαίνει αντιδημοκρατία και συνεπώς ο αντιφασισμός είναι συνώνυμο της δημοκρατίας. Το συμπέρασμα αυτό είναι ομολογουμένως απλουστευτικό, δεν απέχει όμως πολύ από την πραγματικότητα. Το αντιφασιστικό κίνημα όπως αυτό εκφράζεται σήμερα σε πολλές πόλεις και γειτονιές της χώρας, ενώνει ανθρώπους από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους με κοινή βάση την υπεράσπιση της δημοκρατίας απέναντι στην φασιστική απειλή.
                Υπάρχει όμως και η αρκετά διαδεδομένη άποψη που θεωρεί το αντιφασιστικό κίνημα αντιδημοκρατικό και αυταρχικό, και ταυτίζει ουσιαστικά τον φασισμό και τον αντιφασισμό, βασιζόμενη σε ορισμένα επιχειρήματα τα οποία θα προσπαθήσω να αναφέρω και τελικά να αντικρούσω. Η άποψη αυτή μαζί με την επίσης διαδεδομένη θεωρία των άκρων, και την καταδίκη της βίας «από όπου κι αν προέρχεται», είτε είναι βάσιμες είτε όχι, τελικά ευνοούν την διάχυση του φασιστικού δηλητήριου μέσα στην κοινωνία.
                Καταρχήν, θεωρείται ότι οι αντιφασίστες ασχολούνται περισσότερο με την φασιστική χρυσή αυγή αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τον αγώνα κατά του μνημονίου ή κατά της επίσης αντιδημοκρατικής άρα φασιστικής τρικομματικής κυβέρνησης. Υποστηρίζεται ότι η εστίαση στην χρυσή αυγή αποπροσανατολίζει τον κόσμο και δίνει χώρο στην μνημονιακή κυβέρνηση να δρα με λιγότερες αντιστάσεις. Η απάντηση έρχεται εύκολα αν παρατηρήσει κανείς τους ανθρώπους που αποτελούν τον πυρήνα των αντιφασιστικών κινημάτων. Είναι τις περισσότερες φορές οι ίδιοι άνθρωποι που στελεχώνουν τις δομές κοινωνικής αλληλεγγύης και ανταλλακτικής οικονομίας, οι ίδιοι που απεργούν, που διαδηλώνουν, που γράφουν, που αγωνίζονται ενάντια σε οποιαδήποτε έκφανση του καπιταλισμού, είτε αυτή λέγεται μνημόνιο, είτε αυτή λέγεται φασισμός, αγωνιζόμενοι τελικά για την ανατροπή του.
                Υποστηρίζεται επίσης ότι οι αντιφασιστικές πορείες ή εκδηλώσεις έχουν αντιδημοκρατικό χαρακτήρα επειδή προσπαθούν να φιμώσουν ένα μερίδιο της κοινωνίας το οποίο έχει το δικαίωμα να εκφράζει την γνώμη του, ακόμη κι αν αυτή είναι φασιστική. Έτσι οι αντιφασίστες καταλήγουν σύμφωνα με τη θεώρηση αυτή, να δρουν περισσότερο φασιστικά από αυτούς που κατηγορούν. Η αλήθεια είναι ότι η δημοκρατία έχει αντοχές και δεν απειλείται από ένα ποσοστό ανθρώπων με φασιστικές αντιλήψεις σε καμία περίπτωση. Πρέπει όμως να διευκρινιστούν σε αυτό το σημείο τρία βασικά σημεία που δικαιολογούν την χαρακτηριζόμενη ως φασίζουσα συμπεριφορά των αντιφασιστών.
Η «δημοκρατία» που βιώνουμε απέχει πολύ από μια ισχυρή και περιφρουρημένη δημοκρατία. Βιώνουμε την εύθραυστη «δημοκρατία» του μνημονίου, την «δημοκρατία» της καταστολής, την «δημοκρατία» των ΜΜΕ που προβάλουν και ωραιοποιούν τους ίδιους τους φασίστες και τις ιδέες τους, την «δημοκρατία» των εξοργισμένων και αγανακτισμένων πολιτών που ψάχνουν στα τυφλά ένα στήριγμα. Αυτή η δημοκρατία δεν έχει πλέον τις απαραίτητες αντοχές και απειλείται αισθητά.
Ο φασισμός χρησιμοποιεί κάθε μέσο για να εδραιωθεί, δημοκρατικό ή μη. Είναι γνωστό ότι ο Χίτλερ ήρθε στην εξουσία με έναν φαινομενικά δημοκρατικό τρόπο, μέσω του κοινοβουλίου. Από την άλλη στις τελευταίες εκλογές που τον ανέβασαν στην εξουσία η βία και η νοθεία οργανώθηκε από τα ίδια τα κρατικά όργανα. Στην Ελλάδα του 2012, ο βουλευτής της νεοναζιστικής χρυσής αυγής Ηλίας Κασιδιάρης δήλωσε σε ομιλία του στα Χανιά ότι οι βουλευτές της χρυσής αυγής εκμεταλλεύονται τα προνόμια της βουλευτικής ιδιότητας παρά το γεγονός ότι δεν «γουστάρουν» την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Δεν είναι λοιπόν δυνατόν να προσπαθείς να αντιμετωπίσεις ευθέως τους εχθρούς της δημοκρατίας, αυτούς που εκμεταλλεύονται τους θεσμούς της για να την καταλύσουν, αποκλειστικά με δημοκρατικές διαδικασίες. Τότε θα μοιάζεις με τον φιλόξενο που ανοίγει το σπίτι του στον ληστή που προσπαθεί να το διαρρήξει και δεν τον κλειδώνει έξω, διότι κάτι τέτοιο θα ήταν αντίθετο με τις αρχές τις φιλοξενίας.
Δεν είναι τέλος δυνατόν να εξισώνουμε την βία που ασκείται από τις οργανωμένες φασιστικές ομάδες απέναντι σε οποιονδήποτε δεν πληροί τα «καθαρά» τους κριτήρια, φυλετικά, σεξουαλικά, πολιτικά κλπ. με τις δράσεις του αντιφασιστικού κινήματος. Χωρίς να αναλογιστούμε καν τι πρόκειται να κάνουν όταν έρθουν στην εξουσία, τα μαχαιρώματα, οι καταστροφές, οι απειλές που ήδη διαπράττουν αρκούν για να δικαιολογήσουν ένα αυθόρμητο ρίξιμο στη θάλασσα ή αυτά που χαρακτηρίζονται ως λεκτική ή ψυχολογική βία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο τελικός σκοπός ενός νεοναζί είναι η εξολόθρευση των «υπανθρώπων» (υποστηρίζεται για παράδειγμα η στείρωση και η ευθανασία των Α.μ.Ε.Α.), ενώ ο στόχος ενός αντιφασίστα είναι να τσακίσει τον φασισμό απομονώνοντας τους φασίστες, όχι στειρώνοντάς τους!
Το αντιφασιστικό κίνημα κατηγορείται τελικά ότι πολώνει την κοινωνία και κάτι τέτοιο μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε εμφύλιο. Η ανησυχία για την πόλωση της κοινωνίας είναι καθ’ όλα βάσιμη, και τελικά κάτι τέτοιο ίσως είναι αναπόφευκτο, όμως το αντιφασιστικό κίνημα δεν ευθύνεται διόλου για αυτή. Νομοτελειακά, όταν μια δύναμη τραβάει ένα αντικείμενο προς μία κατεύθυνση τότε μία αντίρροπη δύναμη εμφανίζεται, αν υπερισχύσει η πρώτη τότε το αντικείμενο θα κινηθεί. Όσο λοιπόν ο φασισμός υποβοηθιέται, όσο χρηματοδοτείται, όσο υποστηρίζεται και διαδίδεται από τα ΜΜΕ, τόσο το αντιφασιστικό κίνημα πρέπει να δυναμώνει, διαφορετικά θα οδηγηθούμε σε εκφασισμό της κοινωνίας. Η ευθύνη βαρύνει αυτούς που εκκόλαψαν το αυγό του φιδιού, όχι αυτούς που προσπαθούν να διώξουν τα φίδια.
Για μένα η οργάνωση και η διόγκωση του αντιφασιστικού κινήματος όχι μόνο δεν είναι αρνητική, απεναντίας θεωρείται απαραίτητη και αναγκαία. Η φασιστική απειλή είναι ολοφάνερη πλέον και το αντιφασιστικό κίνημα αδιαμφισβήτητα επιτυγχάνει τουλάχιστον δύο σημαντικούς στόχους. Πρώτον, αποτελεί βασικό ανάχωμα στην εξάπλωση των φασιστικών ιδεών καθώς είναι μια υπολογίσιμη αντίπαλη δύναμη απέναντι στην προπαγάνδα των φασιστών. Αν μη τι άλλο τους δείχνει ξεκάθαρα ότι ο δρόμος προς την εξουσία δεν θα είναι εύκολος και χωρίς εμπόδια. Σε πολλά μέρη της Ελλάδας ακυρώθηκαν φασιστικές εκδηλώσεις χάρη στην δυναμική παρουσία των αντιφασιστών, και οι νεοναζί ένιωσαν ότι είναι ανεπιθύμητοι.
Επιπλέον, η δυναμικότητα του αντιφασιστικού κινήματος έχει αρκετά μεγάλη απήχηση στην νεολαία, ένα σημαντικό μέρος της οποίας σαγηνεύεται από την υποτιθέμενη επαναστατική ιδεολογία των νεοναζί. Αποτελεί λοιπόν, έναν εναλλακτικό τρόπο διοχέτευσης της οργής, της αντίδρασης, της ενέργειας των νέων που ψάχνοντας μία ομάδα για να ενταχθούν καταλήγουν στην αγκαλιά της φασιστικής χρυσής αυγής.
Απέναντι στην φασιστική απειλή δεν χωράνε συμβιβασμοί και οπισθοδρομήσεις.
Καταδεικνύουμε την αιτία, αλλά ταυτόχρονα πολεμάμε και το αποτέλεσμα.
Τσακίζουμε τον φασισμό, απομονώνουμε τους φασίστες.
Αυτή είναι η ουσία του αντιφασιστικού κινήματος.